Arkasındayız.
27 Ekim 2009 Salı
Sanırım üstümde verici taşıyorum. Nerede denyo, değişik, tek haneli IQ'ya sahip insan varsa beni buluyo arkadaşım..
Bak bugün noldu.. İşimiz düştü, Philip Morris'in Küçük Çamlıca'daki genel merkezine gitmem gerekti. Gece boyu araştırma yaptım, en kolay nasıl giderim falan diye.. Arkadaşa eşe dosta sordum falan.. Telefonda anlatan kadın, arabayla gelicekmişim gibi anlattı çünkü.. Lan ben ne bilirim arabayı.. Arabayı bırak, benim bisikletim bile yok.. Dedim bana toplu taşımadan bahset abla.. Dünya barışından bahset, mavi denizleri anlat falan.. Kadın dedi bilmiyorum.. Tamam dedim sen bana açık adresi ver, bu çocuk zaten Google mühendisi. Bütün projelerimi, ödevlerimi falan Google sayesinde yapıyorum. Acıbadem'e de nasıl gidilir buluruz heralde...
Neyse bi rota çiziktirdim kendime, internet sağolsun. Fakat teoride süper olan planım, pratikte sıçtı. Metrobüsten bi indim. Tanımadığım bi yer.. Yol soracak kimse de yok.. Normal koşuşturmada insanlar.. Bi büfe, ne biliyim, bi esnaf falan yok ortalıkta.. Neyse..
Bakıyorum etrafa, gözüme kestirdiğime soruyorum.. Biri biliyo, biri yarım yamalak anlatıyo, biri benden beter, "Orası diil de, Sultanbeyli'ye nasıl giderim yeğenim" gibi cevaplarla karşılaşıyorum.
Uğraş, uğraş, en sonunda caddeyi buldum bi şekilde.. Ama yukarı mı gitcem aşağı mı gitcem onu bilmiyorum. Google'dan baktığıma göre de baya uzun bi cadde. Ters tarafa gitmem felaketle sonuçlanabilir. Zaten 15 dakika kalmış görüşmeye.. Bi tane adamı kestirdim gözüme, sorumu sordum..
"Abicim, buralarda Philip Morris'in binası varmış.. Nerededir acaba?"
Adam bir cevap verdi ki.. Bir cevap verdi ki... Al bunu koy müzeye. Sergilemelik ya.. Anasına babasına acıdım adamın.. Cevap da değil, soruya soruyla karşılık verdi..
"Sigara mı alacan?"
Be yurdum insanı, be Oğuz Kağan'ın, be Yunus Emre'nin torunu.. Sigara alıcak olsam, sence genel merkezine mi giderim Sigara şirketinin. Büfe sorarım sana, bakkal sorarım, çakkal sorarım.. Hiçbirini sormasam, yardımseverliğine güvenir, sigaran var mı diye sorarım..
Adama cevap bile vermedim.. Yürüdüm gittim..
Şimdi de kaymakamlığa başvurucam, o abinin soluduğu oksijenden vergi kessinler. Yanımda olan??
Lağıma çarpma atmak..
23 Ekim 2009 Cuma
Bizim oralarda böyle bir deyim var. Lağıma çarpma atmak.. Saçma, sonucu olmayan bir iş yapıyosun demek oluyo.
Diyeceksiniz ne alaka.. Anlatıyorum efendim.
Benim büyüdüğüm yer, deniz kıyısı.. Ama öyle bereketli falan bi deniz diil.. Lüferi, kalkan balığı bol falan değil. Ara ara hamsi çıkar, istavrit sardalya az miktarda, şanslıysan da hayatında bi kere izmarit balığı tutarsın. Tam karşıda TÜPRAŞ var çünkü kocaaaman, arıtma, filtreleme falan hak getire o yıllarda.. Atıkları gönder denize.. O yüzden balıkçılık vardır ama çok gelişmemiştir..
Ama bu ümitsiz tabloda bile, Kefal tutmaya çalışan, umudunu kaybetmemiş bi tayfa vardı. Lağım borusunun üstüne çıkar, denizin bi 10-15 metre kadar içine girer, tam o lağımın aktığı yerden Kefal balığı tutmaya çalışırlardı. Ama görsen, her taraf bok, kan gövdeyi götürüyo, balığın yaşaması mümkün değil. Ama canım abicim benim, illa tutucak kefali.. Ufak ufak ekmek parçaları yaptırmış annesine, denize atıcak, kefal onlara gelicek, bu da çarpmayla tutucak falan..
İşte tam bu halk kahramanı abimiz, lağımda kefal tutmaya çalışırken, Babası gelirdi bunun ve söylediği cümlede genelde şu olurdu:
"Lan lağıma çarpma mı atılır eşek sıpası, Sittigit eve annen deterjan bekliyo.."
Babasının demek istediği şey, Lağımda kefal olmaz, 1 milyonda bir şansla attın da yakaladın, lağımdan çıkan kefalin hiç bişeyi olmaz.. Satsan satılmaz, yesen yenilmez, çorbası yapılıyo denirdi, bi kere bile yapıp da içeni görmedim.. Hele annen hayatta eve almaz o leş gibi hayvanı.
İşte benim büyüdüğüm yerde, hala daha, saçma sapan işler yapan adamlara:
"Lağıma çarpma atıyosun oğlum.."
denir.
Ve ben bu blog'un yazarı, hayatımda hiç olmadığım kadar ümitli bir şekilde lağıma çarpma atmaktayım son 10 gündür.
Atıyorum gelmiyo, atıyorum gelmiyo, ekmek parçaları yaptırıyorum anneme, olmuyo..
Kısıtlarım çok fazla, imkanlarım kısıtlı.. Zekam da yetmiyo zaten..
Neyse kitlemiyim şimdi kimseyi.. Bi yerde biri size, "Lağıma çarpma atma lan" derse, aval aval bakmayın diye yazdım bu yazıyı.. Hadi sağlıcakla..
Just too much alcohol in my veins,
My IQ has never been lower before,
And all my thoughts and dreams about you, are useless than ever..
Bugün sizi Ulrich Van Gobbel ile selamlıyorum. Blog'u en çok ziyaret eden 3 kişiye, Van Gobbel'le bir hafta çift kişilik Surinam tatili benden hediye. Gitmeye gözünüz keserse tabi.
En az giren 3 kişiye de Amokachi'yle öpüşme imkanı. Akşam yemeği dahil..
Bu arada Amokachi'nin orta boy bir denizanası büyüklüğünde tükürebildiğini de not düşelim.. Ona göre kararınızı verin..
Praktisabiliti
13 Ekim 2009 Salı
Açacak dışı maddelerle bira açmanın son raddesine(!) geldiğimi belirtmek istiyorum tüm okuyuculara.
Emniyet kemerinin klipsiyle bira açmış bulunmaktayım. Klips dediğim yerini yukarıda gösteriyorum, yabancı dilden dilimize geçmiş kelimelerdeki çift anlamlılık olayını ortadan kaldırayım diye..
Bundan daha acaip açıyorum ben birayı diyen varsa, buyursun..
(Gözüyle açanları kabul etmiyorum, o işi yapan benim bildiğim futbolcu Sedat vardı, ALS hastalığından yeni öldü. Sağlık sıhhat çerçevesi içinde çözelim bu işi..)
Olmaz
11 Ekim 2009 PazarBen var ya bunu göndermezsem olmaz..
Bu adamlar, benim gözümde Mozart ya da Beethoven seviyesine erişmişlerdir. Onu da söliim..
Çok fena poker bağımlısı oldum galiba. Oynamadan duramıyorum, facebook'ta herkesten çip istiyorum. AMATEM'e yatıcam ama, oraya yatıp da daha beter olabiliyomuş insan. Kurtarın beni bu illetten. Texas Hold'em diyorum da başka bişi demiyorum. İşalla normal parayla oynamam. Olmayan evimi arabamı, geleceğimi kaybedebilirim walla. Chiplerle çok da acaip hareketler yapıyorum, boş işlerdeki beceriklilik haneme bi çizik daha attım.
Bi de bugün Gaziosmanpaşa-Balıkesirspor maçına gittik, çok acayipti. Siz gitmeyin bence.. Sanal alemden takip edin, meraba meraba, o kadar..
Gaz
7 Ekim 2009 Çarşamba
Şimdi gaz dediğimiz şey, maddenin 3 halinden biri di mi? Bize öyle öğrettiler arkadaşım, hatta ben bu bilgiyle ÖSS dahil bissürü sınavdan geçtim. Katı-sıvı-gaz.. Bu kadardır yani bu. Katıyla sıvıyla o kadar bi derdim yok bu aralar. Ama üçüncüsünü pek sevmiyom. Niye? Bombasını yapmış pezevenkler çünkü...
Dün saat 12:00'de Taksim'deydim. Kıyamet günü gibiydi. İşin siyasi, sosyolojik, patolojik, astrolojik kısımları beni ilgilendirmez. Gayet yüzeysel bi adamım bu konularda. Fikrim varsa da kendime saklarım. Ha 2-3 tane bira içersem bunlar su yüzüne çıkabiliyo, bu şekilde kitlediğim insanların hepsinden özür diliyorum. O ayrı.. Ama polis dediğimiz adamlar, o gazın bi bombasını atıyolar, böyle pis bişey olamaz arkadaşım. İnsanlık dışı resmen ya. Böyle ızdırap veren bişey ben görmedim. Yasaklasınlar arkadaş bunu. Hele bi de gayet masumane amaçlarla, bi yerden bi yere giderken 3 tanesinin arasında kalınca insan çok kötü oluyo. Ne geniz kaldı bende, ne burun, ne göz..
Yüzümde hala kızarıklıklar var. Bi de diyolar ki buna göz yaşartıcı gaz. Afedersin ama insanın gözü film izlerken de yaşarır. Böyle diyince insanlar tırt bişe zannediyo bunu. Alakası yok. Resmen "Sıçıttırıcı gaz" bu. Dünya'nın en delikanlı militanını getir, 30 saniye duramaz yanında.
Satanı da, atanı da, alanı da çok pis kınıyorum. Bildiğin silahtır bu. Yasaklasınlar....
Şehir vs. Kırsal??
4 Ekim 2009 Pazar
Bana kırsal hayat yaramıyor arkadaş. Bunu farkettim. Börtüsü böceğiydi, otu çiçeğiydi derken bana sıkıntı veriyormuş bu olay onu anladım. Haftasonu candostum Gencay'ın Eşme'deki bağ evindeydik. Anında alerjim tuttu. Ama bak orda dur, benim alerji öyle bildiğin alerji değil, burnun akıp gözünün sulandığı bir yana, benim nefesim tıkanıyor. Astım yani. Hönküre hönküre nefes alıyorum, görsen tırsarsın.. İçin acır.. Alerji işte, 2 yıldır tutmazdı, dün buldu beni gene..
Ve ben bu haftasonu karar verdim ki, benim polenlere, bir de annane evi kokusuna alerjim var. Ne kokusuysa artık o, annane evi bi değişik kokar. Toz, battaniye, yerdeki daire şeklindeki, saçma sapan renkleri olan halı vs. bir araya geldi miydi, benim nefesim acaip tıkanıyor. Yanımda ilacım da yoksa, çok sıkıntı çekiyorum. Yakınlarda eczanede yok. Hadi bakalım uğraş dur. Çocukların gecesini de zehir ettim orda. Hem onlara sıkıntı hem bana..
Ondan sonra geldim Beşiktaş'a, ilacımı alıyim diye.. Nöbetçi eczanelere bi baktım, 3 tane nöbetçi eczane var Beşiktaş'da.. Oh dedim gözünü seviyim şehir hayatı.. Aldım ilacımı, 2 tane attım, kendime geldim..
.jpg)
